
Hoewel het verhaal soms een beetje overkwam alsof het geschreven was door brugklassers, en het nogal voorspelbaar was, toch heb ik geen spijt dat ik dit boek gelezen heb.
Het verhaal leest een beetje als een ‘quest’, waarin de held(en) naar een bepaald punt worden gestuurd, om daar vandaan weer naar een volgende punt gestuurd te worden.
Onderweg vind de ‘zoeker’ voorwerpen, leert vaardigheden, ontmoet nieuwe vrienden (en vijanden). Op het einde komt dan alles bij elkaar voor een ultiem gevecht.
Het boek bracht niets nieuws, veel is geleend van andere werken, maar is dat heel erg?